Nicolas Mathieu: “Meer dan 100.000 mensen beleefden mijn liefdesverhaal als een soap.”

Jij bepaalt niet van wie je houdt, en soms is liefde gedoemd om geheim te blijven. Er zijn veel redenen, maar ze leiden allemaal tot hetzelfde: stilte. Nicolas Mathieu (Épinal, Frankrijk, 1978) heeft meerdere van dit soort relaties gehad. De meest recente en actuele is de relatie die hij onderhoudt met Charlotte Casiraghi, de dochter van Caroline van Monaco. Hierdoor kwam hij, tot zijn grote ergernis, in de schijnwerpers te staan ​​van het sociale commentaar. Hij wil hierover "discreet" blijven, zoals hij zelf toegaf aan La Vanguardia tijdens zijn bezoek aan Barcelona. Maar jaren vóór dit beroemde huwelijk was hij betrokken bij een soortgelijke situatie die hem ‘totaal gek’ maakte. Zozeer zelfs dat ze de behoefte voelde om alle geheimhouding te doorbreken en via haar Instagram-account uit te leggen wat ze meemaakte.

Ik had weinig volgers, dus ik zag het als een soort persoonlijk dagboek. Door het open te maken, kon ik mijn hart luchten en tegelijkertijd iets heel intiems omzetten in iets universeels, aangezien veel mensen me schreven dat ze iets soortgelijks meemaakten. Dat hielp me om me beter te voelen en gaf me de kans om een ​​breed scala aan gevoelens te uiten, van het begin tot ons leven samen, en de scheidingen die daarbij hoorden. Zonder het te beseffen, bereikte ik uiteindelijk meer dan 100.000 mensen, die mijn verhaal uiteindelijk als een soap beleefden. Nu neemt hij een groot deel van deze teksten over en bewerkt ze op een manier die ze een unieke toon geeft in El cielo abierto (AdN), dat onlangs in de boekhandel is verschenen.

Er zullen steeds meer schrijvers op de netwerken geboren worden”

Naast de liefde gaan de verhalen ook over andere aspecten van het dagelijks leven, zoals ontmoetingen, treinen, boeken, de verschrikkingen van de zondag, verspilling en waardering voor ouders en kinderen. Ik wilde bewaren wat er nog over was op sociale media. Ik had het gevoel dat als ik dat niet deed, alles in het ongewisse zou blijven, en alles wat ik in die tijd schreef is belangrijk voor me en heeft me gevormd, omdat ik toen leerde dat het alledaagse tot iets groots verheven kon worden.

De auteur merkt op dat het tonen van intimiteit aan lezers "fictie" blijft, omdat "je iets uit de eerste hand kunt ervaren, maar wanneer je besluit iets te vertellen, kies je zorgvuldig welke delen je wilt uitvergroten en welke je wilt weglaten. Je wordt gedwongen dit te doen met romans, en nog meer met sociale media, omdat de ruimte die ze bieden beperkt is." Hij waardeert dit als iets positiefs, omdat "het zorgt voor intensiteit, die, mits goed beheerd en zolang het niet giftig wordt, de basis is van alles." Het bewijs hiervoor is dat "al deze teksten in minder dan dertig minuten zijn geschreven. Dat is volgens mij de tijd die een gevoel het beste weergeeft, vooral als je een ervaring vertelt die net is gebeurd. Dat vind ik prettiger dan geen herinneringen op te roepen."

Ze betreurt dat haar beginjaren op Instagram lagen, maar dat “niet iedereen het begrijpt”. Critici lijken zich zorgen te maken dat iemand die daar begon de Prix Goncourt kan winnen, zoals ik in 2018 deed met Their Children After Them . Maar het is ook literatuur, en naarmate de jaren verstrijken zullen we steeds meer voorbeelden vinden van online geboren schrijvers die deze platforms gebruiken als laboratorium om te ontdekken wat mensen denken, of gewoon als entertainment of een manier om stoom af te blazen. Toen de cinema ontstond, zeiden critici ook dat het entertainment was voor de ongeschoolden.

Kritiek is in ieder geval niet iets waar hij zich heel druk om maakt, maar de gedachte dat het onmogelijk zal zijn om ooit nog over zulke diepe intimiteiten te praten, stoort hem wel. Ik mis de anonimiteit en de mogelijkheid om mijn gedachten te uiten. Ben ik veranderd? Ik denk het wel, hoewel ik zelf meestal niet meer lees. Ik ben volwassener geworden als schrijver en als mens, maar ik moet bekennen dat ik die creatieve vrijheid mis waarin wat ik zei geen andere gevolgen had dan het creëren van een gemeenschap.